به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: یک روزنامه غربگرا نوشت آمریکا تحریم‌های روی کاغذ را برمی‌دارد اما در عمل آنها را حفظ میکند و تضمین پایداری هم ارائه نمی‌دهد.
بنابراین، انعطافی برای احیای برجام نشان نمی‌دهد.
روزنامه آرمان از قول کارشناس خود نوشت: مذاکرات هسته‌ای ایران من را همواره به یاد یک طنز به نسبت تلخ می‌اندازد . اینکه در ایام جوانی برخی تلاش می‌کنند که قفل فرمان بخرند و سپس خودرو انتخاب کنند. وقتی ما می گوییم که مذاکرات به نتیجه رسیده و رو به پیشرفت است ولی دو بحث تحریمها و تضمین‌ها مانده مثل این است که بگوییم ما یک قفل فرمان خریده‌ایم و می‌خواهیم برای آن یک ماشین تهیه کنیم. در ارتباط با پرونده هسته‌ای چه آمریکایی‌ها و چه ایرانی‌ها هدف‌گذاری‌های معناداری کردند که بر اساس آن وارد میز مذاکره شدند. آمریکایی‌ها گفته‌اند اجازه نمی‌دهیم ایران به بمب هسته‌ای دست پیدا کند در حالیکه ایران بارها اعلام کرده که به سمت بمب هسته‌ای نمی‌رود. ایران غنی‌سازی اورانیوم در داخل کشور را خواسته که آن را در برجام به دست آورده است. بعد برجام شکل می‌گیرد و ایران شروطی برای پیاده شدن برجام دارد و آمریکایی‌ها در هدفگذاری خود برای آغاز مذاکرات در زمان اوباما مطلبی را اضافه می‌کنند. برجام به عنوان یک توافقنامه امضا می‌شود اما آمریکایی‌ها از برجام خارج می‌شوند. با وجود اینکه اتفاق‌های بسیار فاحش من جمله خروج آمریکا از برجام صورت می‌پذیرد و هنوز مذاکره در وین ادامه دارد.
آنچه که در رابطه با اهداف ایران مطرح است ایران گفته همه تحریمها برداشته شود و بعد از امضای برجام ۹ شرطی که مقام معظم رهبری مطرح کرد در آنجا هم صحبت از برداشتن همه تحریمها نه تحریم‌های هسته‌ای که تحریم‌های مرتبط با بسیاری از پرونده‌های دیگر ایران مطرح بوده است. اکنون به ظاهر تنها تحریم‌هایی برداشته می‌شود که موجب می‌شود ایران در یک وضعیت بسیار بد اقتصادی قرار بگیرد نه به بهبود اقتصادی بازگردد. چرا که تحریم‌های ترامپی با وجود گزارش پولیتیکو برداشته نمی‌شود بلکه کمرنگ می‌شود.
صحبت از ۳ ماه شش ماهه و اکنون یک ساله است. در عمل تا زمانی که چماق تحریمها بالای سر ایران باشد هیچ شرکت بزرگی با شرکت‌های ایرانی برای یک سال سرمایه‌گذاری نمی‌کند و در عمل اتفاقی رخ نخواهد داد فقط در روی کاغذ تحریمها برای یک سال برداشته می‌شود حتی اگر برای ۴ سال باشد. چون تنها یک سال طول می‌کشد حداقل ارتباط میان شرکت‌ها برقرار شود. تازه آیا شرکت‌های گوناگون حاضر هستند در مسائل اساسی در ایران سرمایه‌گذاری کنند.
در زمینه ارائه تضمین، تضمین‌ها تنها در بالاترین میزان احتمال تا زمان ریاست جمهوری بایدن است. تمام ادله موجود تمایل بسیار زیاد به یک دوره‌ای شدن بایدن دارد. نه بایدن که حزب دموکرات نیز در مخاطره به سر می‌برد و در کاندیداهای موجود حزب دموکرات وزن برابر با جمهوری‌خواهان در وضعیت کنونی دیده نمی‌شود. این احتمال بالاست که کنگره آمریکا یکدست جمهوری خواه شود و رئیس‌جمهور بعدی نیز جمهوری‌خواه باشد.
۲ سال برای برداشتن تحریمها در حد همین توافقنامه هم یک زمان فرسایشی است. حداقلی که در زمینه توافق مردم خواهانند اثر یک توافق در سفره‌های آنان است.
در زمینه انعطاف، انعطافی از آمریکایی‌ها دیده نمی‌شود. اینکه بگوییم انعطاف؛ انعطاف تعریف‌پذیر می‌شود. آمریکا می‌گوید ما به برجام برمی‌گردیم اما تحریم‌های پسابرجام را برنمی‌دارد این آیا انعطاف است؟ تحریم‌های دوره ترامپ بعد از امضای توافق برجام در ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵ شکل گرفته است. آیا وقتی آمریکا به برجام بازمی‌گردد و می‌تواند مکانیسم ماشه را فعال کند و تحریم‌های دوره ترامپ حتی یک تحریم را نگه دارد آیا از خود انعطاف نشان داده است؟ پس بهتر است که انعطاف را تعریف کنیم.
۲۳:۲۰ - ۱۴۰۱/۰۵/۲۸
